فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/

 

مرا دچار وهم نکن

که یاس فلسفی ام امتداد بی خدایی نیست

اگر چه شک و یقین

همیشه مرا بارور می کند...

***

اینجا 

حوالی هر معجزه

رسالتی ست

و پیغامبری که در رگ های "من" قدم می زند

مرا 

به خیمه گاه "تو" می خواند.

 

پ.ن: در این جزیره سرگردانی، شوریده تر از موسی نعلینم را در آورده ام آتشی بنمای و با من بگو آنچه بر موسی گفتی "هستم آنکه هستم".

 

فاطمه ترکمان پری

تیر - آبان 95

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...

 

جهان سهم من، من ولی کیستم

معمای انسان اگر نیستم

چرا خلقت از خلقتم تلخ شد

کجای جهان بایدش ایستم

زمین ناله زد ،سوخت،خاک شد

از این خلقتم ، زادم و زیستم

اگر وارثم پس چرا دشمنم

به جز خون بگو وارث چیستم

به خود هر چه گفتم جوابم سکوت

ز خود باز پرسم که من کیستم

 

فاطمه ترکمان پری 

تیر95

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...

 

محو اندوه شقایق

پرسه در رویای شب

در سکوتی مطلق از 

قانون درد

رفتن از خود

هجرت از آینه تا...

یک قبیله درد

در چشمان مرد!!!

 

فاطمه ترکمان پری

مرداد95

 

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...

 

می دانم 

تو 

همیشه پیش از آنکه بیایی

از پشت شیشه های مات نگاهت 

بی اعتنا به من

به ساعت رفتن می اندیشی

 

می دانی 

من 

همیشه پیش از آنکه بیایی

به ساعت که پشت پنجره بی تو

اما در اندیشه تو

مایوسانه خواهد گذشت می اندیشم...

 

 

پ.ن: آدم های نامتعارفی را می شناسم که حرف های بد را خوب می زنند، درست مثل دزدهایی که به کودک درونت شکلات پیش کش می کنند.

شعر مخاطب ندارد، اواخر دهه هفتاد.

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...

 

هر چند دلم تاب و تب عشق ندارد

دیوانه به صحرای جنون پای گذارد

بر ساحل و بر ماسه و شنزار بیابان

شرح دل غمدیده ی ما را بنگارد

از سمت شقایق که نظر کرد به دنیا

بر لاله ی خونین جگری بوسه گذارد

هر کوچه و بن بست در این حادثه گویی

معراج شهیدی ست که تکبیر گذارد

هر جا گذرم رفت مسیحی به زمین بود

یا عشق که از مسلخ خون سر بدرآرد

تا رفت سرم در پی این مسلخ خونین

دیدم دل من تاب و تب عشق ندارد

 

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...

  میان بستری بیمارم و از بی کسی آرام می گریم از آن نقشی که بر من می زند افسون این اوهام می گریم چنان دلگیرم از ویرانه های پوچ این هستی که در خواب و خیال آری بر این فرجام نافرجام می گریم گهی نالم ز دست روزگار و گه خندم به کار خویش و امشب بی صدا بر تارک پر دام می گریم لجوجانه به دندان می کشم این آبرویی را که از من می رود  نمی دانم! به شرح ننگ و شرح نام می گریم همه عمرم ز بدنامی و رسوایی به تاراج خزان طی شد در این پیرانه سر خامم بر آن ایام می گریم تب آلوده  چنان در من فرو ریزد صدای مرگ که بر خود تا ابد هم صبح و ظهر و عصر و شام می گریم...      پ.ن1: نوشته بود"چندی ست این فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...ادامه مطلب

 

تمام زخمه ی این روزها

به خاطر توست!

تمام روزها و روزه های سکوت

شب و تمام عاشقانه ی این اشک های پنهانی

و جای آن خراش

همیشه هنوز هم

روی روح زخمی ام پیداست

چه یادگار بوسه مردی

که بارها گفت:

»تا ابد عاشقانه می مانم«

 

 

پ.ن: همه را تو می بینم تو را همه...

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...

 

هر چیز بهایی داره و بهای بعضی ها چیزی شبیه مردن برای فراموشی...

 

سیگارهای کنت 

مشعل های کوچک و محزونند

که در نیمه های شب

رویای مرد را 

به تاراج می برند...

 

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...

تو می روی و رفتنت در خاطرم هست تنهایی ام نه گفتنت در خاطرم هست چشمان باران خورده ات اندوه من بود با دیگران خندیدنت در خاطرم هست دیدی دلم چون لاله های غرق در خون مستانه می نوشیدنت در خاطرم هست با من نگو از آخر این شاهنامه مرگی به خنجر دیدنت در خاطرم هست دردی به سر شد تا بگویم رنج ها را نشنیدنت ، نشنیدنت در خاطرم هست   پاورقی:  قالب اولیه این شعر رو در سال 79 سرودم که با همان ابیات در سال 82 در مجله خانواده سبز به اسم خودم چاپ شد اما به علت اشکالات وزنی تیر ماه 95 اغلب ابیات به جز بیت اول و دوم رو کاملا تغییر دادم . فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...ادامه مطلب

 

تنها

چیزی که این روزها برایم مانده،

قلم

و سوگند خدا به آن...

 

فصل عطش/اشعار متعلق به خودم می باشد/...